In Zuid-Amerika waren we een bui wel gewend, maar op het Arabische schiereiland komt het toch minder vaak voor. Áls het dan gebeurt, heb je ook meteen de poppen aan het dansen, zo ook vandaag. Doordat de helikopters voor het vervoer van gewonden niet meer konden vliegen werd de stage ingekort. Veiligheid voor alles! Voor de trucks kwam de finish bij waypoint 7 te liggen. Voor ze daar waren mochten de deelnemers nog wel door kolkende rivieren heen rijden…
Dat de etappe korter is wil niet zeggen dat er minder te vertellen is. Het verhaal van de dag is de wonderbaarlijke wederopstanding van Gert Huzink. Na dagen vol ellende voor de door MKR geprepareerde Riwald-Renaults wist Huzink de wedstrijd te winnen, terwijl hij al laatste gestart was! Gert: “We hebben mooie gereden ondanks achterin het veld starten. De proef was flink kapot gereden en we zitten nog niet op de limiet. Dit is een mooie oppepper, maar wel jammer dat we niet meer in de strijd zitten.” Met dat laatste refereert Huzink er naar dat hij gisteren met een kapotte turbo na het tweede waypoint af is gehaakt en over de weg naar het bivak is gereden, waardoor hij uit is gevallen voor het klassement. De jacht naar dagzeges werd vandaag dan ingezet, en leek te zijn gewonnen. Totdat de organisatie ineens het onzalige idee kreeg de finish niet na WP7 maar na WP8 te leggen. Waar Huzink nog niet was doordat hij zo laat gestart was… Winnaar is Macik nu, maar de Renault heeft zich wél bewezen.
Martin Macik loopt vandaag dus weer in op zijn concurrenten in het algemeen klassement. Ook Mitchel van den Brink wist zich te revancheren vanaf een plek relatief achteraan en werd derde. Zijn vader vinden we terug op de vijfde plek, met Loprais daar tussen in geklemd in een Harskamper sandwich. Er van uitgaande dat WP8 de finish is dus… Het is weer ouderwets rommelig!
Voor Mitchel van den Brink maakt het niet veel uit op welke kilometer de finish neer wordt gelegd. Zowel op WP7 als bij WP8 is het 20-jarige talent derde. “Ik ben heel blij met de derde plaats. We moesten van ver komen na de achttiende plaats van gisteren. Dat betekende dat we veel buggy’s en auto’s moesten inhalen en last van het stof hadden. We hebben echter heerlijk gereden. Bij een riviertje moesten we even zoeken naar het waypoint, maar ook dat lukte. Verder hebben we geen fouten gemaakt en ben ik super tevreden met weer een derde plaats. Het was terecht dat de etappe werd stilgelegd. Veel auto’s stonden vast en weten dat ze er niet meer door komen. We kijken uit naar de dag van morgen.”
Martin van den Brink: “We hebben tijd verspeeld om drie Buggy’s te redden. Samen met Janus en Ales Loprais hebben we drie auto’s uit het water kunnen halen. Ze dreigden echt kopje onder te gaan. Normaal gesproken krijgen we de tijd die we daar stil stonden terug. Wij hadden misschien de laatste 100 kilometer nog kunnen rijden. Maar het regende zo hard dat er zelfs een rivier ontstond in de woestijn. Je houdt het niet voor mogelijk. Het ging echt heel hard en sommige deelnemers liepen serieus gevaar. Wij zijn tevreden en op naar de dag van morgen.”
Janus van Kasteren heeft een officieel protest ingediend bij de FIA over de omstreden tijdstraf van gisteren, deze moet nog behandeld worden. Janus over vandaag tegen Robert Baarda: “We zijn nu onderweg naar het bivak over de weg, het was gecanceld na CP3. Ik weet niet wat de organisatie nu met de tijd doet, want volgend mij konden een heleboel na CP2 al niet meer door. Net na CP2 was een neutralisatie, waar je 20 minuten moet wachten. Tien kilometer daarna was er een rivier die alsmaar groter werd. Daar stonden twee Red Bull buggys in. Daar zijn we gestopt, daarna is Loprais daar ook gestopt en Macik en Martin, om die buggys er zo snel mogelijk uit te krijgen. Dat was niet gemakkelijk. Die mensen zaten er nog in, tot aan hun schouders zaten ze in het water en die buggys begonnen al te drijven, maar we hebben ze er uit kunnen krijgen gelukkig. We hebben het langste er bij gestaan, de laatste buggy er ook nog uit getrokken. We hebben ook voor de neutralisatie heel vaak motorstoring gehad. We rijden nu al voor de derde dag met motorstoring rond. Hij schiet dan in noodloop. Enige wat dan helpt is remmen, stoppen, motor uit, paar seconden wachten en weer starten. Maar het kan dan net zo goed na honderd meter weer gebeuren. Daar verliezen we nu super veel tijd mee. Het was een beetje een off-day voor ons.”
Pascal de Baar tegen Marcel Vermeij van Rallymaniacs: “We hadden heel erg loon naar werken vandaag. We hebben niet een auto nagebouwd van De Rooy of Kamaz, maar we hebben gedacht dat we het beter kunnen. En dat is zéker niet gemakkelijk! Maar als je altijd iedereen na-aapt komt je nooit een stap verder, en ik denk dat we nu hebben kunnen laten zien dat we echt wat in onze mars hebben.”
Kees Koolen: “Het werd een puinhoop door het vele water wat uit de lucht kwam (en nog steeds komt). We zijn benieuwd of we morgen überhaupt wel kunnen rijden. Het parkoers is waarschijnlijk helemaal veranderd waardoor het roadbook (vooral de gevaarlijke situaties) niet meer correct is. Afhankelijk van waar ze het cancelen vandaag zijn we 11e (km 335) of 13e (km 240). We gingen heel voortvarend van start en haalden al snel 4 buggys in die voor ons gestart waren. Na 20 km hadden we een lekke band op een stuk met alleen maar zand. Waarschijnlijk stond die band niet hard genoeg en is op de velg geslagen. Bij de doorkomst daarna waren we van 16 bij de start terug gevallen tot 24. Vandaar uit zijn we weer terug gereden naar voren. Vanaf ongeveer km 200 begon het hard te regenen. De grote vlaktes veranderden in enorme waterplassen waar we met de truck met 120 tot 140 doorheen schaatsten. Hoe slechter hoe beter voor ons maar helaas werd de proef voor het originele einde (km447) gestopt. We hebben enorm veel buggys ingehaald vandaag en als de tijden die we gezien hebben kloppen, dan waren er slechts 2 buggys (van de ongeveer 100) sneller dan ons. Dat kan bijna niet kloppen zou je zeggen. Grappig detail is dat na de vele regen de afgelopen periode hier de hele woestijn langzaam maar zeker groen begint te worden. Alle grote hellingen beginnen er uit te zien als het gras in het hogere gebied van het Andes gebergte. Nu maar afwachten wat ze met de uitslag en de race van morgen gaan doen.”
Bij de Firemen van Richard de Groot gaat het op zich lekker, maar er is tot twee keer toe een ring gebroken van de uitlaat van Arnold, de koosnaam van de truck. Dat is in de proef provisorisch opgelost en in het bivak, net als een afgebroken bladveer, weer opgelost in samenwerking met MM Technologie. Dat is het team van Martin Macik, waar ook Kees Koolen en Italtrans hun trucks hebben gekocht en service van genieten.
Bij De Groot weet men de schade beperkt te houden, zowel Ben als Ad hebben een lekke band gereden, maar daar blijft het ook bij. De heren hebben genoten van het driften op de natte piste.
Simon Koetsier: “Vandaag begon snel. Mooie piste, na CP1 stenen plateaus. Hard en erg slecht. Slechter als gisteren. Ook veel regen gehad onderweg en uiteindelijk bij CP3 werden ze er uitgehaald. Ook veel regen gehad onderweg en uiteindelijk bij CP3 werden ze er uitgehaald. Stenen plateaus begonnen na CP 2. Ze zijn ook een beetje wegenwacht aan het spelen. Zondag een wiel afgegeven aan Van Groningen. Gisteren een wiel aan Mitchel gegeven. En vandaag hadden ze een wiel mee voor Paul Spierings. En die hebben ze ook afgegeven. Zelf hebben we nog geen banden lek gereden. Vandaag een veerblad rechts achter Gebroken. En een gaspedaal wat af en toe haperde. De monteurs staan nu in de regen het veerblad te vervangen. We zijn benieuwd of het morgen doorgaat. Er valt veel regen.”
Hugo Kupper: “Ik vond het een hele mooie etappe vandaag! Veel zandpistes, en maanlandschappen. Met een beetje water af en toe. Geen problemen gehad, 1 buggy van verse voorraad banden voorzien.”
DDW was vandaag het laatste team dat uit het bivak vertrok. Er is nog heel erg lang doorgesleuteld. Gelukkig is de wedstrijdtruck slechts een kwartier te laat de verbindingsroute op gegaan onderweg naar de start, de schade is op dat vlak dus beperkt gebleven.
Van de Laar deed het de afgelopen dagen erg goed voor het klassement, maar vandaag was niet hun dag. Technische problemen kostten veel tijd, maar belangrijkste is dat ze weer rijden én nog in het klassement genoteerd staan.
Jasper Riezebos is dit jaar de navigator van Adwin Hoondert. Hij praat ons bij. “Stiekem zijn we er niet heel rouwig om dat we niet verder mochten. We hebben al twee keer op de kant gelegen. Wie weet waar we in verzeild waren geraakt… We hadden bij de tankstop al gehoord dat het was ingekort en waar wij stonden kwam het met bakken uit de lucht. Dus eigenlijk vonden we het ook wel best zo. We worden goed in achteraan starten. Het is ook eigenlijk best grappig. Je moet heel goed opletten, want de hele boel is al naar de kloten gereden. In het spoor van een 6×6 kun je zomaar op twee wielen terecht komen. Het is best tricky. Maar die andere trucks zijn er al aan gewend dat wij achterop komen en gaan al aan de kant als ze ons in de gaten krijgen. Ook auto’s en buggy’s gaan snel opzij. Ronald van Loon en Dave Klaassen weten ook al dat ze ons kunnen verwachten. Na 20 minuten in de neutralisatie zetten we de helm weer op en reden we op naar de vlag, maar toen we daar wilden vertrekken, ging de truck niet voor- of achteruit”, vertelt Riezebos. “De achterwielen bleven op de handrem staan. We mochten daar niet blijven staan, dus we zijn met heel veel moeite een klein stukje versleept en daar hebben we een klein uur staan sleutelen in een enorme regen- en hagelbui. Toen we net klaar waren, kregen we het bericht dat we niet verder mochten. Over de weg zijn we naar het bivak gereden.”
Geen bericht vanuit Stijnen vandaag. Geen bericht is goed bericht?
Igor Bouwens: “Bij de tweede controlepost was er nog niets aan de hand. We reden op ons strakke tempo en waren aan een goede etappe bezig. Maar kort na dat punt moesten we door een kolkende waterstroom, de plaats waar dat filmpje gemaakt is waarover iedereen praat (bovenaan deze pagina, red.). Het water stroomde heel snel en kwam tot halfweg onze voorruit. We geraakten erdoor, maar achteraf bleek dat we daar een heel stuk van de carrosserie zijn verloren. De truck moet achteraan de grond hebben geraakt. De twee reservewielen en de hele linkerkant van de laadbak zijn weg. De jongens zijn nu bezig om het oude zeil aan de linkerkant terug te plaatsen. Daarna moeten ze ook nog een oplossing vinden om de reservewielen te bevestigen, want de nieuwe constructie is gewoon weg. Er is nog veel werk. Maar ik twijfel er niet aan dat ze oplossingen vinden en dat we morgen weer kunnen starten. We gaan nog voorzichtiger rijden, want we willen absoluut niet opgeven.”
Van Tomecek, Verschoor en Ingels is er op het moment van schrijven nog geen nieuws. We gaan er van uit dat ze over de weg onderweg naar het bivak zijn, of daar op dit moment vanuit hun assistentierollen druk aan het sleutelen zijn.
William van Groningen: “Gisterochtend na 2 uur slapen van de dag ervoor zijn we goed vertrokken en gingen we super goed met positie 9 in de middag. Eind van de dag nog in de duinen staan scheppen en daarna merkten we aan de auto iets niet goed na een inspectie kwamen we erachter dat het chassis volledig gescheurd was, op de bovenkant na. Toen Boucou gebeld die onze reparatie in het veld zou verrichten, maar dat was werkelijk waar pruts werk en hadden er totaal geen zin in. Toen die weg waren zijn we zelf met de noodreparatie begonnen om het chassis te spalken, hier zijn we de hele nacht mee bezig geweest en alles bij elkaar geraapt wat we konden vinden om deze nood reparatie te maken. Als we zouden verder rijden zonder de spalken dan was de auto volledig doormidden gebroken en dan zouden we helemaal een mega probleem hebben!! Na de noodreparatie zijn we stapvoets weer verder gereden door de bergen en de duinen, ongeveer 60 kilometer. Uiteindelijk hebben we de bewoonde wereld bereikt waar we werden opgewacht door ons team: Jerry , Jay en Henry. Ik ben nog nooit zo blij geweest om ze te zien. Daarna zijn we nu naar Al Ula gereden, weer 200 km, waar we nu zijn morgenochtend naar een lasbedrijf en onze Iveco weer maken en hopen morgen avond weer in het bivak te zijn.”
Ondanks de regen, regen en nog eens regen gingen de DAF De Rooy Classics vanochtend vroeg via een verbindingsroute van maar liefst 201 kilometer naar de start van de proef. Hugo Duisters en Remco de Vos moesten gisteravond een turbo vervangen van de DAF 2800 NAT torpedo (902). Gisteren was er sprake van rookontwikkeling bij lage toeren. De defecte turbo bleek de oorzaak. Tijdens de verbinding bleek dat de truck minder vermogen had dan gisteren, maar na overleg werd besloten toch te starten. De start van de proef was een uur uitgesteld wegens de weersomstandigheden en precies 10:04u lokale tijd kon de 6×4 truck daadwerkelijk beginnen aan een nieuwe beproeving. De truck van Janus van Kasteren sr., Thijs Heeze en Herman Keijsers (901) reed mee op, voor het geval er toch technisch malheur zou zijn. “Het eerste deel van de proef was zwaar, maar we kwamen er op één keer vastzitten na, zonder problemen doorheen.” aldus Remco de Vos. Na een korte verbinding van 22 kilometer kwamen de mannen aan bij de start van de tweede proef. Door de vele wateroverlast lag deze er veel slechter bij. Grote plassen, veel stenen en keien. Ondanks dat kwamen de beide DAF’s ook daar prima doorheen. In een Nederlands weertje vol plensbuien en bijbehorende glibber en glijpartijen gedijen de DAF De Rooy Classics blijkbaar prima.
De heren Keijsers, Heeze en Van Kasteren reden in de Dubbele Kop DAF 3300 weer heerlijk door vandaag. Herman: “Het ging vandaag weer fantastisch. Veel auto’s en trucks ingehaald. Ook onder deze omstandigheden doet de truck het uitstekend.” Omdat Thijs Heeze over vaarbewijs 1 en 2 beschikt is hij vandaag achter het stuur gaan zitten. Wie de beelden van vandaag ziet, snapt die grap. Na de tweede proef werd de etappe gecanceld, al had dit voor de mannen in de DAF met startnummer 901 niet gehoeven. De twee stoere DAF De Rooy Classics reden gebroederlijk via de openbare weg terug naar het bivak.
Op deze plek staan normaal de etappe uitslag en de tussenstand in het algemeen klassement. Vandaag houden we het bij een statement: het is een zootje! Hopelijk kunnen we hier morgen weer zinnige dingen zeggen.
Als er morgen gewoon gestart wordt vanuit het natte bivak, kunnen de crews in het bivak in ieder geval even bijkomen, die wordt niet verplaatst. De eerste 100 kilometer zijn volgens de organisatie geen duinen, maar bergen van zand.
